Mafanikio makubwa
Blijf op de hoogte en volg Roos Poekelien
26 Januari 2014 | Tanzania, Zanzibar
En ook deze week was weer mafanikio makubwa (een groot succces)! De tijd vliegt en ik kan niet geloven dat volgende week m'n laatste week is hier. Één ding is zeker; I will be back!
De week begon voor mij pas 'echt' op dinsdag, omdat ik maandag nog op safari was. Ik vond het heerlijk om weer les te geven en de kinderen waren deze week zo goed! Ze luisterden goed en ik had deze week voor het eerst het gevoel dat ze echt wat hebben geleerd. Het is moeilijk om te zien wanneer ze iets geleerd hebben, omdat je niet weet of ze het over een maand ook nog weten, maar met de getallen 1-10 zit het volgens mij wel goed.
Het zijn de kleine dingen die de kinderen doen die mij zo blij maken. Mijn kleine vriendinnetje Sharifa komt elke dag aan het eind van de les naar me toe met haar rugzak. Ze kijkt me onschuldig aan en wil dat ik haar help haar rugzak om te doen. Het is een onderdeel van de les geworden en als ik haar eenmaal geholpen heb loopt ze vrolijk naar buiten, te schattig. Een ander meisje uit m'n klas loopt elke dag mee naar m'n bungalow en stopt pas met boos kijken als ik haar optil en haar een high five geef voordat ze weer terug loopt. Wie mij deze week ontzettend blij maakte was Fhadili (5 jaar). Ik liep woensdag even door het dorpje om water te halen en hij zag me van een afstand. Hij rende naar me toe, riep 'teacher Rooooooose' en knuffelde me. Je had m'n gezicht moeten zien, wat een glimlach.
Deze week hebben we ook weer wat Swahili lessen gehad en kunnen we al wat echte zinnen produceren. Dit helpt echt tijdens de kinderlessen. De adult class was deze week weer fantastisch. Ik heb zelfs een nieuwe student in mijn groep dus op dit moment geef ik les aan 4 jongens van ongeveer 27. Het is soms best lastig om mijn groep les te geven, omdat ze al zo goed in Engels zijn en ik uiteraard geen native speaker ben. We zijn begonnen met het lezen van een boek, een pittig boek. Volgende week gaan we verder met het boek en zullen ze aangeven wat voor grammatica ze nog willen voor ik vertrek. Na mijn vertrek zal Toni (projectbegeleider), in plaats van een nieuwe vrijwilliger, de groep van mij overnemen, omdat ze in maart al hun 'eindexamen' moeten doen. Goed nieuws; de examens voor de jongens worden betaald door een Engelse man die het bos beheerd waar we lesgeven. Aan het begin van de week werd ons verteld dat hij het niet zou betalen en ik begon al met het maken van een plan om geld voor ze te verzamelen. Gelukkig is hij van gedachte veranderd en hopelijk blijft dat zo. Het examen is erg belangrijk voor de jongens, omdat ze een certificaat krijgen en zo veel makkelijker aan werk komen.
Donderdagavond is toetjesavond. Elke week maakt iemand anders iets heerlijks. Deze week waren er brownies (met veel, veel chocola). We krijgen verder niet echt wat zoets te eten dus donderdagavond is feest. Ook konden we donderdag de nieuwe vrijwilligers leren kennen, want na het eten zijn we naar een feestje van de locals geweest om lekker te dansen We hebben ontzettend veel lol gehad (zonder alcohol, want drinken mag alleen in het weekend). en ik vind het zo vet om te zien hoe goed de locals kunnen dansen! Er zijn vier nieuwe meiden en 1 nieuwe jongen gekomen en ze zijn allemaal top gelukkig. De originele groep is er namelijk niet meer, vorige week zijn er veel vertrokken en deze week zullen Caitlin en Milla helaas ook vertrekken. Maarrrr; nieuwe reisjes om elkaar weer te zien worden al gepland!
Vrijdag mochten we weer lekker zand (stenen...) verplaatsen en waren we daarna vrij. Nicole ('fishing for compliments' uit Zwitserland), Milla, Caitlin en ik vertrokken naar Kendwa; het noorden van Zanzibar, om een nachtje in een hotel te slapen en niks te doen behalve genieten van de zon, de zee en van wijn (oh, en burgers). Het was heerlijk en ik ga misschien volgend weekend weer naar Kendwa met 1 van de nieuwe meiden (Alex uit Nieuw-Zeeland) en twee jongens uit de groep. Het noorden van Zanzibar is ontzettend anders dan waar ik verblijf (Jambiani). Het noorden is zo toeristisch en ik hoorde alleen maar Nederlands om me heen. Ik ergerde me aan het feit dat de toeristen in het hotel waarschijnlijk geen idee hebben dat er aan de andere kant van het eiland ontzettende armoede bestaat. Het is niet zo gek dat er vaak over Zanzibar wordt gezegd dat het eiland te mooi is om te geloven dat het een van de meest arme plekken op de wereld is. Ik heb mijn mening even gedeeld met een stel uit Nederland en ze keken me nogal geirriteerd aan en zeiden 'ehm, ja wij genieten gewoon van onze vakantie..' waarop ik reageerde dat ik erg blij voor ze was, maar gewoon hoop dat ze ook even denken aan de dingen die gebeuren buiten het prachtige resort. Ik kon het gewoon niet laten haha.
Zaterdag gingen we weer terug naar Jambiani om te feesten met de hele groep. Wat een avond! Ik schrijf m'n blog nu met een enorme kater, nadat ik heb geslapen op het strand (ik heb me verder goed gedragen hoor mama). Ik ga zo weer terug naar onze bungalows om te eten en vroeg naar bed te gaan. Morgenochtend ga ik kom 6uur sporten met een sportclubje van 15 vrouwen uit Jambiani. Ik zag ze vorige week op het strand hardlopen en ze vroegen of ik een keer mee wilde doen. Ze sporten elke ochtend, volledig bedekt met kleding en hoofddoek. Het is fantastisch om te zien en ik zal proberen een goede foto te maken morgen. Ik hoop dat volgende week wat minder snel voorbij gaat. Ik wil nog niet naar huis!
Kwaheri
De week begon voor mij pas 'echt' op dinsdag, omdat ik maandag nog op safari was. Ik vond het heerlijk om weer les te geven en de kinderen waren deze week zo goed! Ze luisterden goed en ik had deze week voor het eerst het gevoel dat ze echt wat hebben geleerd. Het is moeilijk om te zien wanneer ze iets geleerd hebben, omdat je niet weet of ze het over een maand ook nog weten, maar met de getallen 1-10 zit het volgens mij wel goed.
Het zijn de kleine dingen die de kinderen doen die mij zo blij maken. Mijn kleine vriendinnetje Sharifa komt elke dag aan het eind van de les naar me toe met haar rugzak. Ze kijkt me onschuldig aan en wil dat ik haar help haar rugzak om te doen. Het is een onderdeel van de les geworden en als ik haar eenmaal geholpen heb loopt ze vrolijk naar buiten, te schattig. Een ander meisje uit m'n klas loopt elke dag mee naar m'n bungalow en stopt pas met boos kijken als ik haar optil en haar een high five geef voordat ze weer terug loopt. Wie mij deze week ontzettend blij maakte was Fhadili (5 jaar). Ik liep woensdag even door het dorpje om water te halen en hij zag me van een afstand. Hij rende naar me toe, riep 'teacher Rooooooose' en knuffelde me. Je had m'n gezicht moeten zien, wat een glimlach.
Deze week hebben we ook weer wat Swahili lessen gehad en kunnen we al wat echte zinnen produceren. Dit helpt echt tijdens de kinderlessen. De adult class was deze week weer fantastisch. Ik heb zelfs een nieuwe student in mijn groep dus op dit moment geef ik les aan 4 jongens van ongeveer 27. Het is soms best lastig om mijn groep les te geven, omdat ze al zo goed in Engels zijn en ik uiteraard geen native speaker ben. We zijn begonnen met het lezen van een boek, een pittig boek. Volgende week gaan we verder met het boek en zullen ze aangeven wat voor grammatica ze nog willen voor ik vertrek. Na mijn vertrek zal Toni (projectbegeleider), in plaats van een nieuwe vrijwilliger, de groep van mij overnemen, omdat ze in maart al hun 'eindexamen' moeten doen. Goed nieuws; de examens voor de jongens worden betaald door een Engelse man die het bos beheerd waar we lesgeven. Aan het begin van de week werd ons verteld dat hij het niet zou betalen en ik begon al met het maken van een plan om geld voor ze te verzamelen. Gelukkig is hij van gedachte veranderd en hopelijk blijft dat zo. Het examen is erg belangrijk voor de jongens, omdat ze een certificaat krijgen en zo veel makkelijker aan werk komen.
Donderdagavond is toetjesavond. Elke week maakt iemand anders iets heerlijks. Deze week waren er brownies (met veel, veel chocola). We krijgen verder niet echt wat zoets te eten dus donderdagavond is feest. Ook konden we donderdag de nieuwe vrijwilligers leren kennen, want na het eten zijn we naar een feestje van de locals geweest om lekker te dansen We hebben ontzettend veel lol gehad (zonder alcohol, want drinken mag alleen in het weekend). en ik vind het zo vet om te zien hoe goed de locals kunnen dansen! Er zijn vier nieuwe meiden en 1 nieuwe jongen gekomen en ze zijn allemaal top gelukkig. De originele groep is er namelijk niet meer, vorige week zijn er veel vertrokken en deze week zullen Caitlin en Milla helaas ook vertrekken. Maarrrr; nieuwe reisjes om elkaar weer te zien worden al gepland!
Vrijdag mochten we weer lekker zand (stenen...) verplaatsen en waren we daarna vrij. Nicole ('fishing for compliments' uit Zwitserland), Milla, Caitlin en ik vertrokken naar Kendwa; het noorden van Zanzibar, om een nachtje in een hotel te slapen en niks te doen behalve genieten van de zon, de zee en van wijn (oh, en burgers). Het was heerlijk en ik ga misschien volgend weekend weer naar Kendwa met 1 van de nieuwe meiden (Alex uit Nieuw-Zeeland) en twee jongens uit de groep. Het noorden van Zanzibar is ontzettend anders dan waar ik verblijf (Jambiani). Het noorden is zo toeristisch en ik hoorde alleen maar Nederlands om me heen. Ik ergerde me aan het feit dat de toeristen in het hotel waarschijnlijk geen idee hebben dat er aan de andere kant van het eiland ontzettende armoede bestaat. Het is niet zo gek dat er vaak over Zanzibar wordt gezegd dat het eiland te mooi is om te geloven dat het een van de meest arme plekken op de wereld is. Ik heb mijn mening even gedeeld met een stel uit Nederland en ze keken me nogal geirriteerd aan en zeiden 'ehm, ja wij genieten gewoon van onze vakantie..' waarop ik reageerde dat ik erg blij voor ze was, maar gewoon hoop dat ze ook even denken aan de dingen die gebeuren buiten het prachtige resort. Ik kon het gewoon niet laten haha.
Zaterdag gingen we weer terug naar Jambiani om te feesten met de hele groep. Wat een avond! Ik schrijf m'n blog nu met een enorme kater, nadat ik heb geslapen op het strand (ik heb me verder goed gedragen hoor mama). Ik ga zo weer terug naar onze bungalows om te eten en vroeg naar bed te gaan. Morgenochtend ga ik kom 6uur sporten met een sportclubje van 15 vrouwen uit Jambiani. Ik zag ze vorige week op het strand hardlopen en ze vroegen of ik een keer mee wilde doen. Ze sporten elke ochtend, volledig bedekt met kleding en hoofddoek. Het is fantastisch om te zien en ik zal proberen een goede foto te maken morgen. Ik hoop dat volgende week wat minder snel voorbij gaat. Ik wil nog niet naar huis!
Kwaheri
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
