Nilifurahika nayo sana

Unataka zaidi? (Heb je meer tijd nodig?)
JA! Ik wil nog niet terug naar Nederland, terug naar de kou, terug naar de collegezalen, terug naar de Nederlandse taal. Oh, voor ik het vergeet, mijn excuses voor mijn slechte Nederlands in mijn vorige blog. Mijn lieve kleine zusje Claartje ('little bitch') vertelde me deze week aan de telefoon dat m'n Nederlands toch echt achteruit was gegaan en dat is natuurlijk een beetje beschamend voor een Neerlandistiek student...
Terug naar Zanzibar. Ik heb uiteraard weer een fantastische week gehad. Een week vol emoties, dat wel.. Maandagochtend heb ik een fantastische work-out gehad samen met de vrouwen uit Jambiani. Ze zijn zo fit! Terwijl ik buiten adem was waren zij aan het lachen om die rare mzungu (white person). Selma (één van onze schoonmaaksters) hoort ook bij de fitnessclub en als ik haar tegenkwam deze week begon ze spontaan te lachen en m'n squats na te doen, hilarisch.
Zoals iedere week hadden we deze week weer Swahili lessen, nursery school, adult class en community work. Helaas was ik dinsdagochtend een beetje ziek en heb ik een ochtend nursery school gemist. Ik vond het verschrikkelijk en miste de kinderen, dus ik wil niet weten hoe ik me volgende week ga voelen. Gelukkig voelde ik me na dinsdagochtend al snel beter en kon ik 's avonds alweer genieten van de chocoladetaart die gemaakt was voor Nicole haar verjaardag. Deze week was sowieso een beetje een eetweek. Maandag zijn we uit eten geweest (burger), dinsdag de chocoladetaart, woensdag hadden we weer een local meal (blijft fantastisch, met je handen eten, zitten op de grond zonder een dak boven je hoofd), donderdag heb ik bananapancakes gemaakt en ijs gehaald, vrijdag gingen we uit eten bij een restaurant waar sommige studenten van ons werken (burger) en zaterdag had ik lunch in Stone Town (burger). Maargoed wat maakt het uit, volgens Selma ben ik nog steeds niet 'nene' genoeg (dik).
Donderdag was de laatste dag dat ik echt les gaf en moest ik dus ook afscheid nemen. Dra-ma-tisch. De local teacher (Mwanaidi) van mijn groep kinderen is zo'n fantastische vrouw en toen ik van Steph (1 van onze begeleiders) hoorde dat ze woensdag al tegen haar had gezegd dat ze me echt ging missen vond ik haar uiteraard nog leuker. Toen ik donderdag na veel knuffels, foto's en gelach toch echt moest gaan riep Mwanaidi: "I will miss you Rose, me is sad. Karibu tena". Afscheid nemen van de kinderen was ook verschrikkelijk. Na zo'n 8234892 high fives en knuffels liep ik met tranen in m'n ogen terug naar onze bungalows. Gelukkig wonen veel van de kinderen dichtbij onze bungalows, dus toen ik vrijdag door het dorpje liep zag ik mijn grote vriend Fhadili gelukkig weer ("Teacher Rose high five") en kon ik nog even met hem lachen.
Afscheid nemen van mijn adult class was zo verdrietig, maar ook zo leuk. Nadat mijn groep een toneelstuk had opgevoerd dat ik samen met ze had geschreven moest ik mijn ogen dicht doen. Twee minuten later mocht ik ze eindelijk open doen en stonden mijn vier studenten voor me met een handgemaakte tas van bladeren. Én toen ik in de auto zat kwamen ze weer naar me toegerend met nog een andere tas. Ik ga ze ontzettend missen, maar ik weet zeker dat we wel contact zullen houden (waarom ik dat zeker weet komt later...).
Dit weekend heb ik twee verschillende tours gedaan om mijn maand hier goed af te sluiten. Vrijdag was een Jambiani Village tour met een fantastische tourguide die alle feitjes over Jambiani met ons wilde delen (Jambiani heeft pas electriciteit sinds 1990, 60% van de bevolking heeft ook echt electriciteit in huis ). Hij leerde ons kokosnoottouw vlechten en hij bracht ons naar de medicijnman, die ons de lokale viagra liet zien, "when the big boss wants to go to the office, but he is tired....".
Zaterdag ben ik met een paar andere vrijwilligers naar Stone Town gegaan voor een Spicetour. Bizar dat ik bijne elke dag wel kaneel, lemongrass etc gebruik, maar geen idee had waar het nou eigenlijk vandaan komt.
Zaterdagavond heb ik weer wijntjes gedronken en lekker gedanst en zondagochtend zijn we met de hele groep ergens gaan ontbijten en daarna ben ik dit blog gaan schrijven. Eigenlijk moest ik daarna beginnen met inpakken, maar ik denk dat ik nog even weiger. Ik zit duidelijk in de ontkenningsfase. Wat zal ik alles hier gaan missen, het is allemaal een cliché, maar als je een maand in zo'n andere wereld leeft zal het vast even lastig worden als je terug komt. Ik ga het missen hoe elk liedje 'Afrikaans' wordt gemaakt door er een reggaeton remix doorheen te gooien (zelfs bij 'Baby' - Justin Bieber), ik ga de prachtige sterren missen, ik ga de kinderen missen, de fantastische mensen die ik ontmoet heb, het strand, maar ook het dorpje met huisjes gemaakt van palmbomen. Ik zal het lesgeven missen, ik zal het missen om altijd op blote voeten te lopen. Ik zal de winkel waar ik sigaretten haalde missen ("You smoke too much, is danger, stupid mzungu"). Het enige wat ik niet zal missen is dat de electriciteit soms besluit niet te werken voor zo'n 13 uur terwijl je ontzettend graag even een douche wilt.
Gelukkig is de kans dat ik terug zal komen erg groot. Ik ben vrijdag met Dulla aan tafel gaan zitten om te praten over het geld dat ik met jullie hulp heb ingezameld en we hebben wat mij betreft een topbeslissing gemaakt. Dulla is bezig met het bouwen van een nieuwe school waar plek is voor 150 studenten + een sportveld + lokalen waar praktische dingen beoefend kunnen worden (voor studenten die kok willen worden bijvoorbeeld, of waar kinderen kunnen spelen). Als deze school gebouwd is kunnen de andere scholen gebruikt worden om trainingen te geven (tourguide training, hoteltraining etc). Na het gesprek met Dulla zijn we even gaan kijken en het enige wat er nu al staat is de helft van een (beveiligings)muur, een muur die om de hele plek moet komen voordat ze de school kunnen bouwen (anders zullen dieren op die plekken plassen, waardoor de stank in de grond blijft zitten). De muur is ook erg belangrijk ivm veiligheid. In totaal heb ik €800 opgehaald. €400 zal naar dit project gaan. €100 zal naar de Nursery schools gaan om pap te kunnen kopen voor de kinderen. De kinderen zijn altijd dolgelukkig als ze pap mogen, maar de scholen kunnen het alleen kopen als ze donaties krijgen. African Impact geeft namelijk niet genoeg aan ze om het altijd te kunnen veroorloven. De overige €300 gaan naar mijn favoriete project, namelijk naar mijn adult class. De €300 zullen mijn vier studenten (Ali, Ali, Ameir, Mwinyi) gebruiken om een cursus te volgen in Stone Town om tourguide te worden. Ik ben echt maatjes geworden met deze vier jongens en ik vind echt dat ze een baan verdienen. Hun Engels is fantastisch, maar in Zanzibar krijg je geen baan (in ieder geval als tourguide) zonder een certificaat van de overheid. Als ze de cursus in Stone Town volgen zullen ze dit certificaat wel krijgen. De jongens weten nog niet precies welke cursus ze willen doen (en ze weten nog niet dat ik ze ga sponsoren, dit wordt hun pas verteld na hun beslissing) en €300 euro zal waarschijnlijk niet genoeg zijn dus ik heb besloten dat ik deze jongens zal blijven helpen terwijl ik in Nederland ben. Zoals het er nu uit ziet hebben ze nog zo'n €300 nodig om accomodatie en vervoer te kunnen betalen (en wie weet, misschien wel meer voor een andere cursus oid). Dat wordt een bijbaan voor mij, maar dat zal het zeker waard zijn. Ik heb bewust besloten niet al het geld in mijn favoriete project te stoppen, omdat ik denkt dat het 'leuker' is voor de mensen die mij geld hebben gegeven om over een paar maanden foto's van de muur te laten zien en over (hopelijk) een jaar foto's van de hele school en deze te vergelijken met de foto's die ik nu heb. Daarbij komt dat de school een erg duurzaam project is en belangrijk is voor de toekomst. De jongens helpen is daarentegen meer persoonlijk en daarom zal een groot deel van het geld dat zij nodig hebben alleen door mij gegeven worden. Ik denk dat ik de pap voor de kinderen niet hoef uit te leggen, kijk maar gewoon naar de schattige kindjes op mijn foto's en je zal begrijpen waarom ik ook hen wil helpen. Ik zal iedereen die mij geld gegeven heeft updates blijven geven (hopelijk ook een keer weer vanuit Zanzibar!) en als iemand vragen heeft dan hoor ik dat graag!
Dan ga ik nu genieten van mijn laatste uren op dit prachtige eiland.
Nilifurahika nayo sana (Ik heb genoten)